Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Αυτος ο κόσμος με τρομάζει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο!!

Αυτος ο κόσμος με τρομάζει μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο. Μικρά φοβισμένα ανθρωπάκια... Ταγμένα στο βωμό του κέρδους. Χωρίς ιδανικά... Χωρίς αξίες...



Πώς να πιστέψεις στην αλήθεια όταν όλοι γύρω σου λενε ψέματα;

Πώς να πείς αλήθεια.... Η τιμωρία του ψέυτη είναι οτι δεν μπορεί να πιστέψει. Είχε πει κάποιος...Κι εγώ... Τί να τους πω... Τί να πιστέψουν;


Πώς να αγαπήσεις; Αφού κανείς δεν ξέρει πια να ξεχωρίζει την αγάπη.
 Όλοι ψάχνουν κάτι άλλο...
Οι σχέσεις για τις οποίες προσπαθείς... μοχθείς... είναι ουτοπία σε αυτά τα μέρη. 
Όλοι ψάχνουν τα εύκολα. Παιχνιδάκια στον υπολογιστή που να σώζουν κάθε στάδιο για να έχεις μια ελπίδα να τελειώσεις.
Κρυβόμαστε πίσω απο οθόνες...

Κι εγώ που θέλω να σ’αγαπήσω βγαίνω στους δρόμους και ψάχνω. Ψάχνω να βρώ τον τρόπο... Δεν μπορεί... Εκεί έξω κάπου κάπως θα βρώ τον τρόπο.
Λύκε λύκε είσαι εδώ;;;



Φιλώ το πριγκηπά μου , μα αυτός επιμένει να γίνεται βάτραχος. Σε κάθε δυσκολία... σε κάθε αναποδιά, φορά το καπελάκι του στραβά και κουαξ κουαξ την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια.
Δεν είναι αυτός ο κόσμος για δύσκολα. Δεν είναι για προσπάθεια, δεν είναι για μόχθο!!



Λύκε λύκε είσαι εδώ;
Πάμε για καφεδάκι να ξεχάσουμε τα προβλήματά μας;
Τα προβλήματα δεν ξεχνιούνται φίλε μου...
γκρρρρρρρρρ

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Όσο και να την ψάξεις την αγάπη μάταιος κόπος. Εκείνη αποφασίζει πότε θα έρθει να σε βρει. Και τότε, ακόμα κι αν της κρυφτείς στην πιο απόμερη σπηλιά τού κόσμου, εκείνη θα έρθει και θα σε βρει...

Καλό απόγευμα...

~reflection~ είπε...

ψιτ......
κουκλάκι...
πιάσε το χερι μου.....

ναι .. τα προβληματα δεν ξεχνιούνται...
μα ελα να δημιουργησουμε Νεα για να μπερδέψουμε τα Παλιά!...
κι έτσι να έχουμε το πανω χερι στον πανικό που θα δημιουργηθει....

Ο Λυκος είναι εδω..
παντα.....
ας ντυθούμε συνειδητά Πονηρές Κοκκινοσκουφίτσες...

ελα...
παμε σε μία παραξενη Αγορα....

Γεμισε τις τσεπες Νομίσματα Καρδιας...
και παμε....


Συνήθισα την ιδιοτροπία της υπερωρίας μου.
Δε δουλεύω τη μέρα, ούτε τη νύχτα.
Ιδρώνω τις ώρες μου μέσα στα Όνειρα.

Στήνω μικροπωλητής τον πάγκο μου:

Χύμα οι Λέξεις...
Κάτι σπασμένες εικόνες ανολοκλήρωτης αυτοπραγμάτωσης...
Αναμνήσεις ενός Έρωτα, που γεώτρησε απαγορευμένα εδάφη επιθυμίας...
Ένα Λυχνάρι τριών ξεχασμένων ευχών, που δεν τόλμησε ποτέ κανείς...
Κάτι Δαχτυλίδια Μεταμορφωσεων αχρησιμοποίητης περιέργειας...
Ένα Στόμα, γυάλινο ενυδρείο αρχαίας γεύσης ερωτικής απόλαυσης...
και το Βλέμμα ενός Αερικού, που επιτυγχάνει ανεμοσκορπίσματα μαγείας στ' Αδυτα της Ψυχής....

Στέκω εκεί..
στην αυτονομία μιας αλλόθρησκης Αγοράς,
που εξαργυρώσεις δέχεται Συγκινήσεων...

Μη μου τείνεις το χέρι σου...
Πρόταξε την καρδιά σου...
Εκείνη ξέρει τις Τιμές στα Ονειρο-κάματα....

Amor Omnia είπε...

Kalo apogeuma Bd mou :)

Amor Omnia είπε...

nai... thn kardia na dwsoume... to xeri meri ekei ftanei. Den paei parakatw!!

Kalhspera :)

Ο ΜΑΓΟΣ! είπε...

αγαπητη φιλη ποσο δικιο εχεις? μα μην κολλας εκει πιασε το χερι που σου απλωνεται ...