Είναι που δεν χωρώ σε ξένα όνειρα

Γιατί γυρνάς; Που θέλεις να πας;
Πες μου μια μέρα σου όπως σ αρέσει. Δικές σου είναι, ψυχή μου, οι μέρες σου,
δική σου κι η ζωή σου.
Δεν είναι διάλειμμα η ζωή, δεν δικαιούσαι μόνο τις στιγμές που σου προσφέρουν ν αποδράσεις.
Πες μου που θέλεις να τη ζήσεις.
Πες μου πως.
Που είναι η γαλήνη που ζητάς , το φως που σε θρέφει, οι μυρωδιές που σε ξυπνούν, που είναι οι τόποι που αγαπάς;
Πες μου, που σφίγγεται η καρδιά σου, πες μου που ζει, που αναπνέει! Πες μου που κλαίει από ευτυχία σαν πατά, που λιώνει όταν φεύγει.
Πες μου δυνατά τη σκέψη που σε καίει όταν γυρνάς στο γκρίζο μιας πόλης αυτόματης και φορτωμένης με μαύρες αναμνήσεις.
Όταν γυρνάς χωρίς να θέλεις ,
χωρίς ν αναρωτιέσαι γιατί ...; 

Γλυκές μου αγάπες , μόνο εσείς, μα τι να σας δώσω από μια ψυχή που συνεχώς αδειάζει φυλακισμένη σε ρυθμούς απάνθρωπους και ξένους; 

Να μ αγαπάτε, θα με βρω, ξανά από την αρχή τώρα για πάντα.
Θα στε εκεί. Θα μαι κι εγώ, μέχρι το τέλος, μέχρι που γέροι πια θα γελάμε πάνω από το χαμομήλι μας.
Όλοι μαζί με μια αγάπη πάνω από το κάθε μέρα, με μια αγάπη στον αέρα, στο τηλέφωνο, στο γράμμα, στα Σαββατοκύριακα. 

Να μάθω να με αγαπώ, να μάθω να σας αγαπώ ακόμα πιο πολύ.
Να μάθω να γελώ, να φέρνω γέλιο στις ψυχές σας.
Φρούριο να είναι η αγάπη μας , τείχη στα ξένα, τείχη στα ψεύτικα, τείχη να κλείνουν και να τρέφουν τις αλήθειες μας, να τις θεριεύουν. 

Να βρω εκείνο το «μπορώ» που κρύβω μέσα μου και να το στήσω. 

Μαζί μου να χαρείτε μια φορά ακόμα στην ευτυχία μου, μαζί να πούμε στο τέλος «αντέξαμε,
γι αυτό το αξίζουμε να αγαπάμε τόσο, γι αυτό το αξίζουμε να αγαπιόμαστε τόσο».
Για όλα τα όχι που φωνάξαμε.
Για όλα τα ναι που κάναμε ζωή,
για όλα τα όνειρα που δεν πουλήσαμε,
για όλα τα όνειρα που μοιραστήκαμε.
Γυρνάω ψυχή μου, δεν σ αφήνω πίσω. 

Μαζί να πίνουμε κρασί στα ταβερνάκια πάνω από τη θάλασσα, μαζί να μας φυσάει ο αέρας του πελάγου στις βόλτες μας στο Κάστρο, μαζί να τριγυρνάμε στα βουνά και να γυρεύουμε τα μυστικά ξωκλήσια, μαζί να ερωτευόμαστε.
Μαζί, ποτέ πια χώρια. 

Άστο να φύγει μόνο του το αεροπλάνο.
Άστο να πάρει μακριά μόνο όσους έχουν άλλους τόπους.
Μονάχα ευχήσου τους να είναι οι τόποι τους αληθινοί.

Μονάχα ευχήσου τους να ναι δικοί τους... 

Απόσπασμα από το «Είναι που δεν χωρώ σε ξένα όνειρα».