Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Σα να ήταν γέφυρα που ένωνε τις ψυχές μας.



Το βράδυ κουρασμένη, λυπημένη ή χαρούμενη, αγχωμένη ή ξέγνοιαστη ακουμπούσα την πλάτη μου πάνω στη δικιά σου και κοιμόμουν...
Εσύ στον υπολογιστή σου, κι εγώ με την πλάτη κολλημένη στη δικιά σου. Σα να ήταν γέφυρα που ένωνε τις ψυχές μας.
Δεν ήθελα κάτι παραπάνω. Μόνο να είσαι εκεί... Να έχεις το κορμί σου δίπλα στο δικό μου και να με αφήνεις να δανείζομαι λίγο απο τη ζεστασιά σου.
Τα βράδια που περνούν άδεια απο την παρουσία σου σκέφτομαι εκείνες τις μέρες. Τις νοσταλγώ... Τις αναζητώ... 

1 σχόλιο:

~reflection~ είπε...

Κι ομως.... τη ζΕΣΤΗ μου την έχεις κρατήσει ΟΛΟΚΛΗΡΗ... {μεσα από μεταγγιση Επαφης..}

Φιλιά... που αν μια φορα δωθουν, ειναι για παντα...