Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

«Το Υπόγειο» του Ντοστογιέφσκι


Η θεατρική μεταφορά ενός από τα πιο ανατρεπτικά κείμενα του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα και της παγκόσμιας λογοτεχνίας, με επίκεντρο τις υπαρξιακές περιπέτειες του Έγκλειστου Αντιήρωα του Υπογείου σε κατάσταση εσωτερικού διχασμού.
Σε νουάρ ατμόσφαιρα και φόντο η καταβύθιση του Ντοστογιέφσκι στα έγκατα της ανθρώπινης ψυχής, για να ανασύρει τα μυστικά της ανθρώπινης ύπαρξης.  Από την Κυριακή 31 Οκτωβρίου και για τρίτη χρονιά, στο θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής, Β’ Σκηνή.
«Είμαι ένας άρρωστος άνθρωπος… είμαι ένας άνθρωπος κακός, είμαι απεχθής…»
Έγκλειστος και καταδικασμένος στο υπόγειο κάτεργό του, πεσμένος στα νύχια του αγριότερου δήμιου, του αντίπαλου εαυτού.
Ο Αντιήρωας του Υπογείου θα σπαράζει και θα φλέγεται απ’ τον πόθο για ανεξαρτησία.  Ένας άνθρωπος φοβισμένος, κακοποιημένος από ορφάνια, στέρηση και κοινωνική καταφρόνια, μειονεξία και ταυτόχρονα από ένα ευφυέστατο αιχμηρό νου που δουλεύει άγρυπνα και πυρετωδώς. Με τρομαγμένο ένστικτο διαισθάνεται πως μέσα απ’ το μίσος είναι πιο ασφαλής παρά μέσα απ’ την αληθινή αγάπη.
Με αφορμή το χιόνι που πέφτει, μια παλιά του ανάμνηση η Λίζα, θα καρφωθεί στη σκέψη του, θα γίνει εμμονή.  Η μοναξιά του, η αποτυχημένη συναναστροφή με τους παλιούς του συμμαθητές, η αδυναμία του να αφεθεί στην αγάπη της Λίζας, είναι τα γεγονότα που θα μας συγκινήσουν και θα μάς κάνουν να ταυτιστούμε με τον Έγκλειστο Αντιήρωα του Υπογείου.
Συμπαραγωγή: Θεατρική Ομάδα «Θεατρόραμα» - Ομάδα «Προσωδία» (θ. Βαφείο Λ.Καραλής)


Θεατρική διασκευή:  Μάρω Βαμβουνάκη
Σκηνοθεσία:  Χρήστος Τσάγκας
Σκηνικά:  Ελίντα Κράγια
Κοστούμια:  ομάδα Θεατρόραμα
Ερμηνεύουν:  Στέργιος Ιωάννου, Μαρία Καραζάνου
Συμπαραγωγή: Θεατρόραμα - Ομάδα «Προσωδία»

Παραστάσεις: Κυριακή στις 6μμ, Δευτέρα στις 8μμ


Εισιτήρια: 15 ευρώ, 10 ευρώ φοιτητικό, ατέλειες δεκτές
Διάρκεια Παράστασης: 75 λεπτά


θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής, Β’ Σκηνή


τηλ: 210-3425.637 Αγίου Όρους 16 και Κωνσταντινουπόλεως 115, Βοτανικός, Στάση Μετρό Κεραμεικός.

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Ερείπια..

Και κάνεις το μεγάλο βήμα... Γιατί πιστεύεις πως σε αγαπάει... Γιατί τον αγαπάς κι εσύ....

Και κάνεις το μεγάλο βήμα. Αφήνεις τα πάντα πίσω σου και πας μπροστά.

Κι εκείνος... Εκείνος που σε αγαπάει... Εκείνος που νόμιζες πως σε στηρίζει... Εκείνος... Το άλλο σου μισό...

Απλά...
Δεν ακολουθεί!

Και μένεις μόνη.

Ανάμεσα σε κούτες. Ανάμεσα σε δυο ζωές μισές. Σε απομεινάρια... σε ερείπια και σε θεμέλια...
Στέκεσαι και κοιτάς το κενό...

Κάπου εκεί στη διαδρομή υπήρχανε σημάδια μα δεν τα είδες. Κάπου στα μάτια του φλόγιζε η αμφιβολία αλλά δεν κοίταξες να τη δεις. Και τώρα...
Μόνη ανάμεσα σε κούτες... Με το ένα πόδι στο παρελθόν και το άλλο στο μέλλον να ισορροπείς όσο καλύτερα μπορείς. 

Μόνη... 
όπως ξεκίνησες... 

Μόνη...

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

Φασισμος is back!!!




Ξεκινήσαμε που λέτε να πάμε στους Σκόρπιονς. 

Πήραμε το αμάξι για να πάμε στο μετρό. Κάπου στη μέση της διαδρομής μας πήραν τα νερά και μας σηκωσαν!!!!! Το αφήσαμε κάπου ψηλά για να να το βρούμε στην επιστροφή και πήραμε το μετρό. 

Μόλις μπήκαμε στο στάδιο... Λες και βρισκόσουν σε άλλη εποχή. Φώτα... Ήχος... Εικόνα... Πραγματικό show.

Βέβαια όλοι επιμένουν να καπνίζουν, οπότε μετά απο 3 ώρες εκει μέσα, σήμερα το πρωί ο λαιμός μου έχει κλείσει και δεν μπορώ να ανασάνω. Για να μην πω για τα ρούχα μου που μυρίζουν σαν τεκές. Προσπαθούσα να πάρω μια ανάσα και όλο έβηχα...

Κάθισα πάνω πάνω δίπλα στον εξαερισμό για να έχω μια ελπίδα να ανασάνω, αλλά δεν είχε και μεγάλη διαφορά. Οι μπροστινοί μου κάπνιζαν όλοι και μόλις έσβηνε ο ένας το τσιγάρο το άναβε ο επόμενος. 
Χιλιάδες κόσμος στο γήπεδο και χιλιάδες τσιγάρα αναμμένα απειλητικά μέσα στη μούρη μου να με κοιτάνε ειρωνικά...Σα να μου λένε...
"Και τι θα κάνεις ρε μαλάκα;;;;;"

Μα πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν για να το καταλάβουμε; 

Είναι φασισμός να αναγκάζεις κάποιον να καπνίζει χωρις τη θελησή του!!!!!!!


Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010

Ταξίδια

Έφυγα απο την τσιμεντούπολη για 2 μέρες...

Πόσο παράξενο να ξυπνάς και να μην ακούς τα αυτοκίνητα να βουίζουν στα αυτιά σου...
Τί παράξενο να μην φοβάσαι να αφήσεις ξεκλείδωτο το σπίτι σου το βράδυ...

 Τι όμορφο...

Τι όμορφο να ζείς σε λίγο πιο ήρεμους ρυθμούς... 
Να μην τρέχεις συνέχεια να προλάβεις. Να μην τρέχεις συνέχεια να προλάβεις κάτι που δεν έχει καν σημασία!!

Ηρεμία...

Γαλήνη...