Πέμπτη 31 Μαρτίου 2011

Perfect people


Περπατάω και σε σκέφτομαι...

Παντού γύρω μου γυναίκες όμορφες... με τέλεια σώματα... όμορφα πρόσωπα. Γεννημένες νικητές...

Περνάει απο το μυαλό μου μια σκέψη και με τρομάζει. Αν κάποτε μια απο αυτές σε επιθυμήσει, ετσι απλά θα σε έχει. Γιατί τα χρόνια που ζήσαμε μαζί μας φθείρανε...


Γιατί τα χρόνια περνάνε και αφήνουν ρυτίδες, σημάδια, κενά...

Κενά που μεγαλώνουν με το χρόνο...

Σημάδια που πονάνε...

Ρυτίδες βαθιές...

Τα χρόνια περνάνε χωρίς επιστροφή.



Κι εσύ... θα φύγεις άραγε; Αν κάποια τους σε επιθυμήσει;

Κι εγώ; Θα έφευγα άραγε;...

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Ησυχία...






Έκλεισα το φως και ξάπλωσα στο κρεββάτι.
Ησυχία...
Σκέφτομαι πόσα έγιναν, πόσα έφυγαν, πόσα ήρθαν...
Πόσα ζήτησα, πόσα πήρα και πόσα έχασα ή δεν απέκτησα ποτέ...
Σκέφτομαι εσένα που νοιώθω να απομακρύνεσαι μέρα με τη μέρα, και θέλω να φωνάξω «βοήθεια».
Ξέρεις ποια είναι η ειρωνία; Αν δεν σε είχα ποτέ δικό μου, δεν θα σε έχανα ποτέ!
Ενώ τώρα που σε απέκτησα, κάποια στιγμή θα σε χάσω...