Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2011

Γιατί δεν αντέχεις να πάρεις όσα έχω να σου δώσω;




Δεν με αφήνεις πια να είμαι ο εαυτός μου. Δεν με αφήνεις να είμαι ολόκληρη.

Έχω μέσα μου χιλιάδες κατακόκκινα συναισθήματα... φωτιά με καίει... φτερά κρυμμένα στην πλάτη μου που θέλουν να ανοίξουν...

Πονάω. Τα φτερά μου μέσα μου σκίζουν το δέρμα μου, η φωτία καίει την καρδιά μου. Γιατί δεν μπορείς να με αφήσεις να είμαι ο εαυτός μου;

Γιατί δεν αντέχεις να πάρεις όσα έχω να σου δώσω;

Νοιώθω μόνη μου κάθε μέρα. Όταν είσαι εδώ και όταν λέιπεις... Νοιώθω μόνη μου όλο και περισσότερο...

Όλα τα όνειρα που έκανα για μας μου τα κατέρριψες. Όλα τα πετσόκοψες να χωράνε στη δική σου περιορισμένη πραγματικότητα. Μισή, μικρή... μόνη...

Δεν είμαι πια ο εαυτός μου. Δεν είμαι πια εγώ δίπλα σου.

Είμαι μια καρικατούρα του εαυτού μου.!

Δεν μου ζητάς τίποτα... Δεν θές τίποτα...

Τα φτερά στην πλάτη μου με ματώνουν καθημερινά... η φωτιά στην καρδιά μου την έχει μαυρίσει... Διψάω για την αγάπη σου... Και μένω κοντά σου περιμένοντας... περιμένοντας τη σωστή στιγμή. Όταν θα είσαι έτοιμος να πετάξεις μαζί μου. Μα δεν είσαι... Μα δεν γίνεσαι... Μα δεν θα είσαι...

Θα πεθάνω δίπλα σου... Με τα φτερά κρυμμένα στην πλάτη μου... Την καρδια μου καμμένη απο την ίδια της τη φωτιά...

Θα πεθάνω.! Μ’ακούς;;

7 σχόλια:

flash είπε...

αγαπάκι μου..
το ξέρω πολύ καλά αυτό το παράπονο..
ίσως είναι γι αυτό που με αφήνει άφωνη..
ειλικρινά δεν ξέρω τί να σου πω...
θα ήθελα να σου πω.. μη λες τέτοια λόγια..
και να έχεις πίστη..
να κάνεις υπομονή..
αλλά δεν μπορώ.. δεν ξέρω αν έχω να πω κάτι 'σωστό'..
το μόνο που θα έλεγα με σιγουριά είναι οτι αυτή η φωτιά που καίει εσένα είναι η ίδια που εμένα με ζεσταίνει.. έτσι είναι με τις φωτιές... ξέρω πόσο δύσκολο είναι, μα προσπάθησε να την ελέγξεις.. σκέψου ίσως πως μια ανεξέλεγκτη φωτιά δύσκολα την πλησιάζεις.. το ξέρω, θα τα καταφέρεις!
καλό ξημέρωμα αγαπάκι :)

Xrusafh είπε...

Ο τίτλος τα λέει όλα από μόνος του....
Όσοι δεν αντέχουν να πάρουν αυτά που δίνουμε μας σκοτώνουν αργά γιατί πάντα περιμένουμε κάτι να αλλάξει ενώ βαθιά μέσα μας ξέρουμε την αλήθεια...
Σε κρατάνε σε μια απόσταση που όλο και πιο πολύ σε πληγώνει..είναι ό,τι χειρότερο να προσπαθούν με τον τρόπο τους να σου ακυρώσουν αυτό που νιώθεις.....
Και τότε μπαίνει το δίλημμα το ζω έτσι για να το ζήσω ή φεύγω να σωθώ;

~reflection~ είπε...


-Γιατί δεν αντέχεις να πάρεις όσα έχω να σου δώσω;

-Γιατί μόλις ετοιμάζομαι να "πάρω", παίρνεις πίσω όλες τις Υποσχέσεις που μου έταξες....


Παιχνιδάκι στα χερια σου..... Εγω.....

Amor Omnia είπε...

H agaph einai poluplokh otan den einai amoibaia... Alla kai otan einai amoibaia, kai den einai isomerws katanemhmenh sth sxesh.

Ανώνυμος είπε...

εχω περασει αναλογα και σε καταλαβαινω

Clem Lumen είπε...

Χμ... Γιατι θες να αφεθεις να πεθανεις? Θα αφησεις τον εαυτο σου να παθει κατι τετοιο?

Amor Omnia είπε...

Otan hmoun mikrh eixa akousei ena tragoudi... "oti den se skotwnei se kanei pio dunato".
Kapoios mou eixe pei tote... "auto den einai alitheia... mporei apla na se afhsei sakath."

Merikes fores etsi einai ki h agaph. Meneis kai prospatheis konta se kati pou se skotwnei...
Ma den pethaineis.
Meneis sakaths...