Έκλεισα το φως και ξάπλωσα στο κρεββάτι.
Ησυχία...
Σκέφτομαι πόσα έγιναν, πόσα έφυγαν, πόσα ήρθαν...
Πόσα ζήτησα, πόσα πήρα και πόσα έχασα ή δεν απέκτησα ποτέ...
Σκέφτομαι εσένα που νοιώθω να απομακρύνεσαι μέρα με τη μέρα, και θέλω να φωνάξω «βοήθεια».
Ξέρεις ποια είναι η ειρωνία; Αν δεν σε είχα ποτέ δικό μου, δεν θα σε έχανα ποτέ!
Ενώ τώρα που σε απέκτησα, κάποια στιγμή θα σε χάσω...
2 σχόλια:
Ποτέ δεν κατεχεις καποιον στην Ολότητά του...
ποτέ δε χάνεις κάποιον που δεν κατεχεις πλήρως...
και πάντα: ΜΙΑ στιγμή αν μοιραστούν οι ΖΩΕΣ μας, κάποια κομματια σου θα είναι δικά μου..εσαει....
εις τους Αιώνες των Αιώνων....
Φιλάκι........κομμάτι που πίσω δε γυρίζει...δε χανεται και δε λησμονιέται....
Ήταν για μια φορά εκεί τίποτα δεν τ'αλλάζει... κάποτε είχα πει κάτι παρόμοιο ότι δεν ξέρω αν πρέπει τελικά να αποκτάς αυτό που θες αν είναι να το χάσεις γιατί πονάει...αλλά έτσι είναι η ζωή....
κάθε αρχή έχει και ένα τέλος εκτός από την αληθινή αγάπη!!!!
Δημοσίευση σχολίου