Τόση μοναξιά μέσα μου... Σε έχασα. Όχι την παρουσία σου... την ουσία σου έχασα.

Τί να πώ;

Τα λόγια κυλάνε άδεια μαζί με τα δάκρυά μου.

Με απέρριψες ξανά. Έναν τρόπο ψάχνω να σε φτάσω κι εσύ το μόνο που ξέρεις τόσα χρόνια καλά είναι να φεύγεις. Απόψε όμως έφυγες ξεριζώνοντας και την καρδιά μου.

Είμαι ακόμα εδώ... άδεια... δεν έχω τίποτα να πω...

Άδειασα μεσα στα χέρια σου κι εσύ είχες ανοιχτά τα δάχτυλά σου και με άφησες να χαθώ.

Πόσα χρόνια λέω ψέμματα στον εαυτό μου για πριγκίπησσες και παραμύθια?

Πόσα χρόνια σου πετάω το κλειδί του πύργου μου να έρθεις να με σώσεις; 

Πόσα χρόνια σε λούζω την αγάπη μου και μαζεύω στάλες στάλες τη δική σου;

Πόσα χρόνια πέρασα μέσα στο ψέμα μου;

Μόνο γιατί ήθελα αγάπη. 

Κάποιον να με αγαπήσει και να με βάλει πάνω απο όλα. Πάνω απο όλα!...